Ineens werd alles anders toen de coronacrisis in Nederland doorbrak. Maandenlang bleven de deuren van de kerk dicht. Ontmoetingen tussen gemeenteleden onderling en pastorale bezoeken waren lange tijd niet tot nauwelijks mogelijk. Wat leert ons deze periode over het kerk-zijn?
De website van de Protestantse Kerk deelt een artikel over deze vraag. Marten van der Meulen: “Voor de periode van corona worden wel de metaforen van sneeuwstorm, winter en ijstijd gebruikt”. Duidelijk wordt dat we niet op de oude voet zomaar verder kunnen. Volgens van der Meulen moet er een pas op de plaats gemaakt worden. Stilstaan om te rouwen vanwege gemeenteleden die we verloren hebben. Om verdriet uit te spreken naar elkaar om de dingen die we gemist hebben. Maar ook een tijd om eerlijk terug te blikken en vooruit te zien. Hebben we nieuwe dingen geleerd die ons gemeenteleven versterken of die we vol willen blijven houden of gaan we zo snel mogelijk terug naar hoe we het voorheen deden? Dat zijn vragen die het waard zijn om over na te denken.
Het hele artikel is te lezen op de website van de Protestantse Kerk.