Ik ging puur uit gewoonte naar de kerk

Bijna 40 jaar zat Henk Jan iedere zondag in de kerk. "De boodschap dat ik God persoonlijk kon leren kennen ging langs mij heen. Onlangs schonk Hij mij een ontzaglijke blijdschap en vrede," zegt Henk Jan Leijendekker. Als zakenman stonden voor hem jarenlang zijn bedrijf, gezin en geld verdienen centraal. Daar kon hij niet langer genoegen meenemen. Het moest anders al wist hij niet hoe. Henk Jan ging op zoek naar God en deelde onlangs zijn getuigenis.

"Ik ging puur uit gewoonte naar de kerk," vertelt Henk Jan. "Als ik een dienst over kon slaan, deed ik dat. Ergens achterin mijn hoofd dacht ik: misschien moet ik iets veranderen. Maar ik was vooral bezig met geld verdienen en streefde naar een grotere auto, groter huis, vakanties e.d. Ik dacht heel af en toe aan God. Ik vertelde wel aan mijn kinderen dat ze moesten bidden met de vraag of God hen wilde bekeren. Dat deed ik zelf ook. 'God, wilt U mij bekeren?', vroeg ik, waarna ik ging slapen." In 2012 werd de ondernemer gebeld door een collega. ‘Jij bent toch ook christelijk?’, vroeg hij. ‘Ja, dat klopt’, antwoordde Henk Jan. Hij hoorde over een christelijke mannenochtend van de CBMC. Om de drie weken kwamen ze vrijdagochtend om 07.00 uur bijeen om over hun geloof te praten.

Bestaat dat clubje nog?
Ik zei: ‘dat is niets voor mij’," vervolgt Henk Jan, waarna hij het gesprek beëindigde. Anderhalve week later dacht hij op zijn kantoor erover na. "Ik dacht: ‘Henk Jan, het komt niet goed zo. Als je dood gaat wil je naar de hemel maar je weet niet eens wie God is! Hoe wil ik dan ooit in de hemel komen?’ Ik belde mijn collega ondernemer terug: ‘bestaat je clubje nog?’" Dat was inderdaad het geval. De eerstvolgende vrijdagmorgen schoof hij bij de mannenbroeders aan. "Een jaar lang ging ik er iedere keer naartoe. Ik sloeg geen ochtend over. Mijn verlangen om God te leren kennen groeide. Naast mij zaten mannen met bedrijven die God dienden. En ik? Ik werkte wel 60 of 70 uur in de week en had geen tijd om God te zoeken.

In november 2013 ging Henk Jan voor het eerst voorafgaand aan een kerkdienst biddend op z’n knieën om "tot God te smeken". "‘Ik weet niet wie U bent en nu ga ik voor de tienduizendste keer naar de kerk. Schenk me alstublieft Uw Geest’," zei ik. "In de kerk klonk vervolgens Psalm 42. Ik kreeg het Spaans benauwd en wilde weg. Een student vertelde over de Samaritaanse vrouw bij de waterput. God hield mij een spiegel voor, liet zien wie ik was en liet de liefde van de Heere Jezus zien. Halverwege de dienst kon ik niet meer, ik dacht ‘ik mag niet huilen’ maar mijn hart brak. De Heere liet zien wie ik was, maar toonde ook Zijn liefde."

Honger naar God
Na de kerkdienst heerste geen hallelujastemming. "Ik was diep geraakt in mijn ziel. Tijdens het koken alleen maar gebeden: Heere, wat moet ik nou? ’s Avonds preekte een dominee over Psalm 130. Ik heb gehuild. De maandag erna is voor mij de Bijbel opengegaan. ’s Avonds ging ik in de Bijbel lezen. En dat terwijl ik er daarvoor nooit echt tijd voor vrijmaakte. Vroeger las ik drie bladzijden uit een prekenboek en zette ik het weer terug in de kast. Maar die maandag kon ik niet meer stoppen met lezen. Op een gegeven moment las ik zes boeken tegelijk. Ik had een enorme honger naar Hem."

Ik ging verder met mijn zoektocht. De druk om voor God te kiezen nam toe. Toen ik ’s morgens op mijn kantoor vroeg: ‘God, wilt U mij bekeren’, dacht ik: ‘maar God roept mij op tot bekering!’. Die worsteling ging door. Op een gegeven moment nam ik de Heere Jezus aan als Verlosser. Maar er gebeurde niets. Toen heb ik tegen God gezegd, dan alles erin. Al moet ik alles verkopen en weggeven, ik zal het doen. Een paar dagen later ontstond er in mijn hart een ontzaglijke blijdschap en vrede. Die vreugde steeg ver uit boven de blijdschap die ik ooit beleefd had.

Bekeringsmoment
Ruim een week daarna, 's morgens vroeg op mijn kantoor, kon ik niet eens meer werken van blijdschap. Toen opende ik de Bijbelapp op mijn telefoon en las de dagtekst 1 Petrus 1:8-9, ‘Hoewel u Hem niet gezien hebt, hebt u Hem toch lief. Hoewel u Hem nu niet ziet, maar gelooft, verheugt u zich met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde, en verkrijgt u het einddoel van uw geloof, namelijk de zaligheid van uw zielen.’ Toen werd ik volledig bevrijd. Ik viel op de grond en dankte Hem. Twee weken lang heb ik alleen maar psalmen gezongen. Ik kon God alleen maar danken. Hoe kan het dat Hij mij heeft gered, terwijl ik het niet verdien?" Later kreeg Henk Jan van God de bevestiging om het door te vertellen. "Ik ben naar mijn beste vrienden gegaan. Dat zaten ook ondernemers tussen. Ik vertelde hen dat God bestaat."

‘Waarom heeft niemand verteld dat ik God zo kan leren kennen?’, vroeg Henk Jan zich later af. "Niemand had mij eerder uitgelegd wat God persoonlijk in zijn of haar leven had gedaan. Nu weet ik dat God mijn hele hart wilde en niet de helft. Ik wist precies wat er tussen God en mij in stond. Als jij een verlangen hebt om God te leren kennen, maar het idee hebt dat er niks gebeurt, realiseer je dan dat er iets tussen jou en God instaat. Hij wil je hele hart!!"