Verhaal - Danken voor vlooien

Corrie Ten Boom (1892-1982) was een Nederlandse verzetsstrijder en evangeliste. Ze woonde tijdens de oorlog in de Haagse Barteljorisstraat boven de horlogewinkel van haar vader. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood de familie Ten Boom onderdak aan een Joods gezin en diverse andere onderduikers. Op 28 februari werden ze verraden, overvallen en gearresteerd. De vader van Corrie, Casper Ten Boom, overleed in de gevangenis in Scheveningen. Corrie kwam samen met haar zus Betsie in Ravensbrück terecht. Betsie overleed daar op 14 december 1944. Corrie zelf kwam enkele dagen later vrij. Later bleek dat dat een vergissing was. Na de oorlog reisde Corrie de wereld over om haar verhaal te vertellen, maar vooral ook te vertellen over de liefde en vergeving van God. Ze schonk vergeving aan de man die hen verraden had en aan een van de kampbewaarders uit Ravensbrück.
Het verhaal over haar leven kun je lezen in het boek 'De Schuilplaats'. Een verhaal over moed, geloofsvertrouwen, vergeving en liefde.

Het vertrouwen op God komt op een bijzondere manier naar voren in wat Corrie vertelt over de eerste nacht in de barakken van Ravensbrück. Ze lagen met heel veel vrouwen opeengepakt op houten stapelbedden van drie verdiepingen hoog. Het was er verstikkend heet en het krioelde van de vlooien. Corrie vroeg zich hoe ze hier ooit kon overleven. En toen herinnerde haar zus Betsie zich de tekst die ze eerder die dag had gelezen: “Dankt God in alles!” (1 Thess. 5:18) “Dat is het Corrie, dat is Zijn antwoord! Dankt God in alles! We moeten God danken voor elk nieuw ding in deze barak.” En ze begon: “Dank U dat we hier samen mogen zijn, dank U voor de Bijbel die we mogen hebben.” En Corrie zei haar na: “Dank U Heere, dat we hier samen mogen zijn, dank U voor de Bijbel.” Betsie bad verder: “Dank U voor de overvolle bezetting. Omdat we met zoveel zijn, kunnen ook velen het evangelie horen.” Met wat aarzeling zei Corrie haar na: “Dank U Heere, voor deze opeengepakte, samengeperste mensenmassa.” Betsie vervolgde: “Dank U voor de vlooien…” De vlooien! Dat was teveel voor Corrie. “Betsie, dat is onmogelijk. Het is onmogelijk te danken voor de vlooien.” “Maar dat staat er wel”, antwoordde Betsie, “er staat niet: dankt God voor de fijne dingen, er staat: dankt God in alles!” Corrie dankte met haar zus mee, hoewel ze het voor het eerst niet met haar eens was. Maar een tijd later bleek dat de bewakers juist door de vlooien niet in de slaapbarak durfden te komen. Daardoor konden Betsie en Corrie met heel veel vrouwen in de slaapbarak ongestoord Bijbelstudie doen. Velen van hen leerden daardoor de Heere Jezus kennen als hun Zaligmaker. God gebruikte de vlooien om hen te beschermen!
(Bron: Corrie ten Boom - De schuilplaats)