Geloven is in de kern heel eenvoudig. Het is zien op de gekruisigde en opgestane Christus. Vanuit het besef: ik ben een zondaar, ik kan mijzelf niet redden, ik heb Hem nodig.
LEZEN
Hebreeën 11:23-31
KERNTEKST
Door het geloof heeft hij Egypte verlaten zonder bevreesd te zijn voor de toorn van de koning. Want hij bleef standvastig, als zag hij de Onzichtbare.
OVERDENKING
Geloven is in de kern heel eenvoudig. Het is zien op de gekruisigde en opgestane Christus. Vanuit het besef: ik ben een zondaar, ik kan mijzelf niet redden, ik heb Hem nodig. Voel en ervaar je dan ook dat Hij er is? Ja, er kunnen momenten zijn dat je die vrede ervaart die alle verstand te boven gaat (Filippenzen 4:7). Dan proef je iets van de zoetheid, de tederheid en liefde van Christus. Thomas a Kempis klinkt bijna als een verliefde puber als hij erover spreekt: “O, wat bent U mooi, mijn Geliefde! (…) Uw tederheid overtreft elke tederheid en verzacht elke bitterheid.”
Maar laten we realistisch zijn. Er zijn ook genoeg moment dat een gelovige helemaal niks voelt van God. Dan voelt geloven als zwerven in de woestijn. We zijn door Christus bevrijd uit het slavenhuis van de zonde. Net als Mozes en het volk Israël uit Egypte werden bevrijd. Maar we zijn nog niet thuisgekomen. We zijn onderweg. Er zijn herbergen waarin God ons verfrist met Zijn aanwezigheid, maar die herbergen zijn niet ons thuis.
Waarom trekt de Vader Zijn kinderen niet voortdurend aan het hart? Waarom ervaren ze niet voortdurend die zoete stroom van zijn liefde en gemeenschap? Misschien wil Hij ons zo vertrouwen leren.
Een leerling vroeg eens aan een joodse rabbi: “Hoe is het mogelijk dat iemand die van God houdt, en weet dat Hij nabij is, soms een onderbreking en verwijdering meemaakt?” De rabbi vertelde: “Als een vader zijn zoontje wil leren lopen, zet hij het eerst voor zich neer en houdt zijn eigen handen aan twee kanten dichtbij hem, zodat de jongen niet valt en zo loopt hij tussen vaders handen op vader toe. Maar zodra hij dichtbij de vader komt, trekt die zich een beetje terug en houdt de handen verder uit elkaar en zo maar door om het kind te leren lopen.”
VERWERKING
Beluister het lied ‘Nog één rivier’ van Matthijn Buwalda: www.lcj.nl/nogeenrivier
- Zie jij jouw leven meer als een plezierreis of als een woestijnreis?
- “Nog één rivier en dan ben ik thuis…” Herken jij je in die verwachting of vind je de doodsrivier (ook) bedreigend?
Nog beter in vorm raken?
Wij komen graag langs voor toerusting op maat! Bekijk de dienstenpagina voor ons aanbod of stel je vraag via lydia@goedinvorm.nu.
NEEM CONTACT OP
